Έφυγε από κοντά μας εχθές το βράδυ (16/01) ο μεγάλος μας ζωγράφος Αλέκος Φασιανός.
Η Τζια αποτέλεσε για τον Αλέκο Φασιανό, το δεύτερο σπίτι του. Ένας προορισμός άρρηκτα συνδεδεμένος με τη ζωή και την πορεία του. Ένας τόπος που αγάπησε και δεν σταμάτησε να επισκέπτεται.
«Ένα μικρό σπιτάκι σε σχήμα Γ, μία μικρή αυλή να πιεις τον καφέ σου και ένα λάστιχο να ποτίσεις τις γλάστρες» ήταν αυτά που έψαχνε ο Φασιανός και τα βρήκε σε μια γωνιά της Ιουλίδας, όπου και έφτιαξε το σπίτι του. «Μου αρέσει να αγναντεύω το λιμάνι, τη Μακρόνησο και απέναντι όλη της Αττική» θα αναφέρει σε μια σπάνια τηλεοπτική του παρουσία – οδοιπορικό στη Τζια.
«Αυτό είναι η Ελλάδα. Μια γωνιά. Δυο βραχάκια πλάι στη θάλασσα».
«Όταν ανακάλυψα τη Τζια ένιωσα σαν τον Ροβινσώνα Κρούσο», θα πει «και από τότε έγινε το δικό μου νησί».
Και έγινε ένα με τους ντόπιους και τα στεγάδια της Ιουλίδας, όπου άφησε το στίγμα του. Και όσο κι αν τα έργα του έχουν ξεθωριάσει, τόσο η δυναμική τους αποκτά κυρίαρχη παρουσία στο χώρο.
Σήμερα η Ελλάδα και ο κόσμος αποχαιρετούν τον μεγάλο Αλέκο Φασιανό και μαζί τους η Τζια αποχαιρετά τον δικό της Αλέκο. Τον επίτιμο δημότη. Τον καλλιτέχνη. Τον απλό άνθρωπο. Γιατί εκεί κρύβεται το μεγαλείο του ως ανθρώπου και ζωγράφου. Στην ηθελημένη απλότητα.
Και όσο μεγάλη κι αν είναι η θλίψη όλων, ο Αλέκος Φασιανός θα μείνει για πάντα εδώ. Στα στεγάδια της Ιουλίδας. Στο άσπρο μικρό σπίτι του. Θα είναι στην μικρή αυλή του και θα αγναντεύει το πέλαγος όπως ακριβώς οι αρχαίοι πρόγονοί του.
Καλό του ταξίδι.
